Gemeentebelang op pad met Staatsbosbeheer

Nunspeet – Gemeentebelang Nunspeet heeft, nog voor de coronacrisis uitbrak, onder begeleiding van boswachter van Staatsbosbeheer Lennard Jasper een bezoek gebracht aan de bossen rondom Vierhouten.  Aanleiding waren vragen die Gemeentebelang had over onder andere het kapbeleid en de aankomende ‘recreatieve zonering’, waarbij bepaalde delen natuurlijk minder toegankelijk worden voor bezoekers.
Raadslid Pieter-Jan van Rossen noemt het een ‘zeer verhelderend’ bezoek, waarbij veel duidelijk is geworden. “Onder inwoners, maar ook bij ons, waren veel vragen en bezorgdheid over de mate van bomenkap. Door ons voor te laten lichten over het beleid en nut en noodzaak hiervan ontstond bij ons een veel completer beeld.”
Zo werden verschillende types bos bezocht en de daar geldende doelen toegelicht. Daaruit bleek dat het kappen of uitdunnen van bepaalde delen bos veelal gedaan wordt om natuurwaarde te herstellen of bepaalde inheemse soorten terug te laten keren. Een deel van de kap is echter ook ter exploitatie. Van Rossen: “Dat voelt voor mij heel tegennatuurlijk, maar het is een simpel gegeven dat Staatsbosbeheer daar óók voor aangewezen is. Eerder werd Staatsbosbeheer volledig gefinancierd vanuit het Rijk. Nu bestaan de inkomsten nog maar voor zo’n 40 procent uit subsidie met name van de provincie. De rest moeten ze zelf opbrengen. Het exploiteren van bos wordt vaak als iets commercieels gezien, maar is dus ook gewoon een onderdeel van het totale beheer en nodig om ook de gebieden met hoge natuurwaarden te kunnen blijven beheren.” Bovendien blijkt uit het bezoek dat nu al zo’n 92% van de Nederlandse houtbehoefte uit het buitenland komt, zonder dat de herkomst of mate van duurzaamheid geheel duidelijk is. Op de Veluwe wordt hout met het duurzame Fsc keurmerk geproduceerd dat níet bestemd is voor biomassacentrales. Zou dit niet gebeuren, zou er nóg meer hout geïmporteerd moeten worden.
Wat daarnaast opviel is dat Staatsbosbeheer meestal wordt aangesproken als er kap plaatsvindt, maar er tientallen grondeigenaren in het gebied zijn. Vaak is er sprake van grond van een andere organisatie of particulier eigendom, maar weten bezoekers dat niet. Voor Jaspers is het echter lastig om dat altijd goed duidelijk te maken. Hij plaatst her en der informatiebordjes, maar geeft ook aan niet op elk perceel een bord te kunnen plaatsen met álle informatie, het blijft tenslotte bos.
Ook andere onderwerpen kwamen aan de orde, zoals de zogenoemde ‘recreatieve zonering’. In het kader van natuurbehoud is het streven om een betere verdeling van recreatie te realiseren, waarbij kwetsbare gebieden minder toegankelijk worden, maar er meer mogelijk wordt in gebieden die weerbaarder zijn. Volgens Van Rossen een logische gedachte: “Maar dat moet wel in balans blijven. We zien nu ook dat gebieden met een hoge mate van natuurbeleving, dus waar bezoekers graag komen en van kunnen genieten, om de nominatie staan om minder of niet toegankelijk gemaakt te worden.” Volgens Gemeentebelang is dat niet de bedoeling: “We moeten onze natuur uiteraard bovenal beschermen, maar wel naar een manier zoeken dat we er ook van kunnen blijven genieten. Dat is belangrijk voor onze recreanten, maar ook voor onze inwoners. Wil je namelijk draagvlak voor natuurbescherming creëren en houden, moet je mensen juist kunnen laten ervaren hoe bijzonder onze natuur is.”
Ook daar kon boswachter Lennard Jasper het raadslid voor een deel geruststellen, de plannen blijken nog geheel niet in beton gegoten en juist die gebieden waar Van Rossen aan refereerde worden nog kritisch bekeken.